Tabiatta duyulan her ses şiirdir. Çocukların bağrışmaları, leyleklerin göçerken sesler çıkarması, pazar sabahında bir adamın simit diye seslenerek sokak aralarında gezinmesi şiirin konusudur. Futbol maçında gol diye bağıran topluluk şiirin konusu olabilir. Çünkü şiir hayatın içinde olmaktır.
Yeri gelir şiir, hayatın içinde olmaktan çıkar ve hayatın merkezine oturabilir. Dünya, şiirin ekseni etrafında dönebilir bir süreliğine. Mesela; bir genç, genç bir kızı sevdiği zaman dünya durur, şiir başlar. Çünkü şiir hayatı başlatandır.
Yeni bir sesin, yeni bir gölgenin, yeri gelir yeni bir canlının adı olur şiir. Kavramlardan da ötededir şiir ama bize yakındır. Şiir hiçbir zaman küsmez insana ve canlıya. Çünkü şiir en büyük barıştır.
Şiir hayattan kopuk olamaz. Toplumda oluşan olay ve olgularla ters düşmez şiir. Şiirde anlatılan birebir biziz, sizsiniz, hepimiziz ve şehrimizdir. Sizi, bizi, şehrimizi sevdiğimiz gibi şiiri de severiz. Zira şiir tüm her şeyi tereddütsüz sever. Çünkü şiir sevmenin keşfedilmemiş yeni bir adıdır.
Şiiri sevelim. Uzak durmayalım kelimelerden. Kelimelerden uzak kalmak demek uyanamamak demektir. Ömür boyu uyuyanlar, ölülerdir. Biz ise canlıyız. Şiir de candır. Bu açıdan okuduğumuz kitapları anlamak işin şiirsel dile muhtacız. Şiir, muhtaçlığı da ortadan kaldırandır.
Yerlere serilen gülleri ekonomistler israf olarak görebilir. Biz bu gülleri kalplere giden yol olarak görürüz. Şiir de bu yolun merdivenleridir. Ahmet Haşim gibi ağır ağır bu yoldan hepimiz çıkacağız. Ve ellerimizde gümüşten bir yığın olacak şiir. Kucaklamak böyle olur işte. Çünkü şiir önce kavuşmaktır.
Kimine göre bol ve gösterişli sözlerden oluşmuştur şiir. Bu sadece bir iddiadır. İddia sahibi iddiasını ispatlamak yerine her zaman şiiri ve şairi suçlamıştır. Bu suç elbette bizim için göğsünüzde takılan bir madalyadır. Nihayetinde açıklamak yine biz şairlere, saldırılan sözlere düşmektedir. Açıklamamız bizim yaşantımızdır. Sihirli kelimeler değil, bereketli kelimeleri kullanır şiir. Çünkü şiir bereketli olmaktır.
Şiir, yemeği hazırlayan anne emeğidir. Oğlunu gurbete gönderen babanın otobüse son bakışıdır şiir. Şiir bakıştır. Gökyüzüne bakıştır. Şiir baktığımızı görmemenizi sağlar. Yanımızı şiirle görür, tarafımızı şiirimizle belli ederiz. Evimize giderken duyduğunuz ümit ve heyecan bizim şiirimizdir.
Yazıyı Şair Süleyman Çobanoğlu’ndan bir şiir dizesiyle bitirelim: “Bana şiir gelirken söyle sana ne gelir?”
Ahmet senol terzi 4 Yıl Önce
Yaziniza Bedri Rahminin su misralariyla cevap vermek istiyorum "Şairim, Zifiri karanlıkta gelse şiirin hası, Ayak seslerinden tanırım. Ne zaman bir köy türküsü duysam Şairliğimden utanırım."